''ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ''

''ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ''


Το 1935 ο Μάρκος επισκέφτηκε τη Σύρο για δεύτερη από τις τρεις συνολικά σε όλη τη ζωή του μαζί με το Γιώργο Μπάτη και το Γιώργο Ροβερτάκη. Ένα βράδυ καθώς έπαιζαν στην παραλία, ο Μάρκος σήκωσε το βλέμμα και την είδε για πρώτη και τελευταία φορά. Δεν είναι σίγουρο ότι ήταν φραγκοσυριανή δηλαδή Καθολική στο δόγμα, ούτε εκείνη έμαθε ποτέ ότι το τραγούδι γράφτηκε για εκείνη. Όταν ο Μάρκος επέστρεψε στον Πειραιά την έκανε τραγούδι.

Με τον Μπιθικώτση υπάρχουν δύο εκτελέσεις:
- η πρώτη (του 1962), με τον ίδιο τον Βαμβακάρη ως διευθυντή ορχήστρας
- μια δεύτερη σε έναν δίσκο του 1968 όπου ο Σταύρος Ξαρχάκος ενορχήστρωσε 12 τραγούδια του Βαμβακάρη (τίτλος του δίσκου: "Μάρκος ο δάσκαλός μας").

Ο Ίδιος ο Μάρκος αφηγείται: Ολος ο κόσμος της Σύρου μ' αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν να πάω στη Σύρα να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρα μαζί μου. Το 1935 πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ' ότου έφυγα από το νησί Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ' ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν..... Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:

Μία φούντωση, μια φλόγα έχω μέσα στην καρδιά Λες και μου΄χεις κάνει μάγια Φραγκοσυριανή γλυκιά...

Ούτε και ξέρω πως την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή."
Δηλαδή ενώ αφορμή για τη δημιουργία του τραγούδιού υπήρξε ένα πρόσωπο, το τραγούδι κατέληξε να είναι ύμνος για ένα ολόκληρο νησί.